مقایسه اثر بخشی آموزش گروهی شیوه های مقابله با استرس و آموزش گروهی درمان بین فردی بر گرایشهای ضد اجتماعی دختران دبیرستانی منطقه (7) آموزش و پرورش تهران

این پژوهش به منظور بررسی مقایسه اثر بخشی آموزش گروهی درمان بین فردی و آموزش گروهی شیوه های مقابله با استرس بر گرایشات ضد اجتماعی دختران پایه اول دبیرستان انجام شد. به منظور بررسی موضوع فوق سه فرضیه تدارک دیده شد. جهت آزمون فرضیه های پژوهشی پرسشنامه سازگاری اجتماعی بل بین کلیه دانش آموزان دختر پایه اول دبیرستان توزیع گردید و پس از تکمیل و جمع آوری پرسشنامه ها و اتمام نمره گذاری، دانش آموزانی که دارای گرایشات ضد اجتماعی بودند مشخص گردیدند، آنگاه 45 نفر از آنها به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند، سپس این 45 نفر به طور تصادفی ساده در دو گروه آزمایشی و گروه کنترل جایگزین شدند. بطوریکه 15 نفر به طور تصادفی به گروه آزمایشی اول (آموزش درمان بین فردی)، 15 نفره به گروه آزمایشی دوم(آموزش شیوه های مقابله با استرس)، و 15 نفر به گروه کنترل تخصیص یافتند. گروه آزمایشی اول 8 جلسه آموزش درمان بین فردی و گروه آزمایشی دوم 8 جلسه آموزش شیوه های مقابله با استرس را دریافت کردند و گروه کنترل هیچگونه آموزشی دریافت نکردند. نتایج پژوهش نشان داد درمان بین فردی و شیوه های مقابله با استرس توانستند کاهش معنادار در گرایشات ضد اجتماعی دختران پایه اول دبیرستان به وجود آورند. اما بین دو روش (آموزش شیوه های مقابله با استرس و آموزش درمان بین فردی) تفاوتی معنادار در جهت کاهش گرایشات ضد اجتماعی یافت نشد یعنی هر دو روش تقریباً به یک اندازه موجب کاهش گرایشات ضد اجتماعی دختران شدند. به طور کلی نتایج این پژوهش نشان داد از درمان بین فردی و شیوه های مقابله با استرس برای کاهش گرایشات ضد اجتماعی دختران پایه اول دبیرستان می توان استفاده نمود.